برگ تره

برگ تره گياهى است خودرو كه در بيابانها، دشت‏ها و دامن كوهها مى ‏رويد. گل و برگ و پياز آن شبيه به نرگس است. آن را سرخ كرده مى‏ خورند در ميان كردها جوشانده و سرخ كرده آن را براى دفع سرفه و يبوست به مصرف مى‏ رسانند.

عربى: كراث.

فارسى: كالوخ.

اصفهانى: اتره.

ديلمى: كوار.

لاتينى: كويركيسو، بوبوكبود.

يونانى: باباسينا، براسمن، بقول بعضى انجيده.

سريانى: عطارا.

رومى: فقلونا.

هندى: گندنا، پيازى.

انگليسى:lake onion .

لاتينى:.allium porum

برگ تره، سبزى معروف است در باغهاى گندم نخود زياد مى‏ شود. برگ آن مثل برگ پياز مى‏ ماند نيز مثل پياز برآن گل در مى‏ آيد. تخم آن نيز مثل پياز است كراث را ناپخته و پخته مى ‏خورند.

كراث الثوم، كراث الكرم، گندنا دشتى آن هم قسمى پياز است و لكن خيلى تند است.

اسانس تمام اقسام تره باعث اشكريزش مى‏ شود. ويتامين‏C در برگهاى سبز بخصوص تابستانى آن فراوان است. بعلاوه ويتامين‏هاى‏B 1 وB 2 نيز دارد تره فرنگى در احتباس ادرار و اورمى‏ ها موثر است. و سرشار از ويتامين‏C و مقدارى آهن، آهك، فسفر، گوگرد، پتاسيم و … مى ‏باشد و ملين خوبى بوده آنچه هست. به خارج دفع مى‏نمايد. تره فرنگى داراى اسانس سولفو ازته است. كه در روماتيسم، سنگهاى كليه و مثانه و احتباس ادرار و اورمى و دردهاى مفاصل و دردهاى كليه و مثانه موثر است. و از پخته تره شربت درست كنند و صبح و شب بخورند جهت سرفه و زكام و آنژين خوب است.

تره از رازى:

كراث (نوعى تره) چون سبزى تره بدن را گرم مى‏ كند. و سردرد مى ‏آورد در صورتى كه به خوردن آن ادامه دهند و اصرار ورزند چشم را تار مى‏ سازد. جلوى اين اثر پر ضرر را سركه و ساير موادى كه مانع از بالا رفتن بخار از معده به طرف سر مى‏ گردد، مى ‏گيرند.

اين سبزى براى بواسير و بادهاى غليظ معده مفيد است. اشتها را باز مى‏ كند و نيروى‏ جنسى را تحريك مى ‏نمايد. و به زياده‏روى در اعمال جنسى كمك مى‏ كند. براى مزاجهاى حار نافع و بعكس براى اشخاصى كه استعداد چشم درد داشته يا مبتلا به سردردى مى ‏باشند. كه از صعود بخار معده به طرف سر عارض مى‏گردد زيان بخش است.[1]

[1] نورانى، مصطفى، دائرة المعارف بزرگ طب اسلامى (نورانى)، 12جلد، ارمغان يوسف – قم، چاپ: اول، 1384 ه.ش.