گزنه
گزنه گياهى است علفى، چند ساله و داراى ساقههاى راست به ارتفاع 50 تا 100 سانتىمتر، بيشتر در اماكن مخروبه، باغها و نقاط مرطوب خارج شهر، نواحى سايهدار و جاهايى كه چهار پايان در آنجا به سر مى برند، به حالت خودرو مى رويد.
از ريشه هاى خزنده آن، پاجوش هايى در كليه جهات خارج مى شود كه خود باعث آن مى گردد كه گياه به صورت پايه هاى متعدد درآمده، محل رويش خود را بكلى فراگيرد.
لمس كردن گزنه باعث سوزش مى شود. قسمت مورد استفاده گزنه، برگهاى تازه، ريشه و شيره حاصل از آن است. دانه آن كم و بيش به مصارف درمانى مى رسد. گزنه نافع بيمارى قند، امراض كليه و نزله است.
گزنه در نواحى مرطوب غالب نقاط ايران، مخصوصا مناطق شمالى به حد فراوان مى رويد.
ساقه و برگ گزنه را اگر بكوبند و آن را بگيرند شيرهاى از آن به دست مى آيد كه خون را بند مى آورد. وقتى كه كسى خون دماغ مى شود و خون او بند نمى آيد، قطعه كوچك پنبه را در شيره گزنه تر و مرطوب كنند و آن را در سوراخ بينى بگذارند خون بند مى آيد.
گزنه ادرارآور است چون نيترات دو پتاس كه در آن هست خروج ادرار را تقويت مى كند. سى تا چهل گرم را در يك ليتر آب ده دقيقه جوشانده مدت 48 ساعت ميل كنند.
دمكرده برگ گزنه سفيد در نارسائى كبد فوق العاده مؤثر است.
براى معالجه زخم معده، عفونت، زخم روده. و سنگ كليه صفرا مقدار سى الى چهل گرم برگ تازه گزنه را در يك ليتر آب جوشانده در مدت 48 ساعت بين غذا مصرف شود.
گياهى است كه بيشتر در كنار رودخانه ها و نهرها مى رويد. و ارتفاعش حدود چهل سانتىمتر مى رسد، برگ هايش بيضى و دندانه دار و تيغهاى ريز مانند مو دارد. هرگاه به برگ آن دست بزنند تيغ هاى آن به پوست بدن فرو مى رود و مادهاى هم از آن مترشح مى شود. كه باعث درد و سوزش مى گردد، اما پس از آنكه برگهايش پلاسيده و خشك شود. گزندگى آن از ميان مىرود و چهارپايان هم آن را مى خورند. كردها دمكرده و جوشانده آن را براى كمردرد و درد مفاصل به مصرف مى رسانند. و از برگهاى سبز آن براى تسكين درد استفاده مىكنند.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.