بادرنجبويه از تيره نعناعيان است. بادرنجبويه را به اسم علمىMelissa officinalis نوشته اند.
عربى: مفرح قلب، مفرح القلب المحزون، حبق الريحانى، حشيشه اللوز، بقلة الريحان، بقله غريبه، بقلة الطيب.
فارسى: بادرنگبويه. رومى: ياسلفين. مصرى: ريحان النعنع. هندى: تره گربه، بالنگبويه، بادرنبويه، بلى لوتن. سريانى: اطروحنا. يونانى: تيلفن، مالى توفلن.
برگ، تخم، سرشاخه هاى گلدار، گل و عرق بادرنجبويه مورد استفاده طبى دارد.
مزاج آن گرم و خشك در درجه دوم مى باشد.
بادرنجبويه داراى مواد: تانن، كامفر، قندهاى مختلف، مواد رزينى، مواد پكتيكى، ماده تلخ، اسانس و كتاريا مى باشد.
مضر كپل است و مصلحش صمغ عربى و كبدر مىباشد. برگهايش قلبى شكل و دندانهاى و گلهايش سفيد يا زرد رنگ مىباشد.
گياهى علفى، پايا و از تيره نعناع است. ساقهاى به ارتفاع 30/ 0 ال 80/ 0 متر و حتى بيشتر، منقسم به شاخه هاى متعدد دارد.
قسمت مورد استفاده بادرنجبويه، سرشاخه هاى گلدار گياه يا منحصرا برگهاى بدون دمبرگ آن است.
بادرنجبويه در منازل نواحى شمالى ايران به طور خودرو ديده می شود.
هنگام تازه بودن طعم و بوى خوش در آن است و براى مرض ماليخوليا مفيد است و حكماى هند اين گياه ايرانى را تا به حال براى مرض ماليخوليا و غيره استعمال مى كنند.
بهتر از همه، تازه آن است كه مفيد جميع امراض بلغمى و سوداوى به خصوص خارش سوداوى مى باشد. نيز حرارت دهنده به بدن، شادى آور، مقوى دل و دماغ و حواس و حفظ ذكاوت و صاف كننده ذهن است.
مرهم آن مسكن دردهاى مفاصل است. اعضاى رئيسه دل و دماغ و جگر را قوت مى دهد و فرحبخش است.
بادرنجبویه در علاج همه بيماري هاى بلغمى و سودايى مفيد است. داروى گرى سودايى است. مجارى گرفته دماغ را باز مىكند، بوى بد دهان را از بين مى برد، بادرنجبویه كمك هضم است و داروى سكسكه مى باشد. به عنوان مقوى قلب از قديم الايام استعمال شده است.
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.