فلفل گياهى است از راسته دولپی های بى گلبرگ كه جزو تيره خاصى به نام تيره كبابه ها مى باشد. گياهان اين تيره شباهت تامى به تيره بيدها دارند. و از اين جهت بيشتر در كتب گياهشناسى گياهان هر دو تيره را تحت نام تيره بيدها ذكر مىكنند.
فلفل گياهى است بالا رونده و داراى ريشه هاى ساقه خيز و كوتاه كه به كمك آنها به درختان مجاور خود اتصال پيدا مى كنند و به طور همزيستى يا انگلى به سر مى برند. چنانچه اگر اين گياه را از درختان تكيه گاه خود جدا كنند، به زودى از بين مى رود. قسمت مورد استفاده اين گياه، ميوه آن است كه به دو صورت فلفل سياه و فلفل سفيد در بازرگانى عرضه مى شود.
مردى به امام صادق عليه السلام شكوه كرد از سفيدى در چشمش و درد دندانش و باد مفصلهايش. فرمود: فلفل سفيد و دار الفلفل را از هر يكى به اندازه دو درهم و يك درهم نوشادر، اينها را خوب كوبيده الك كن در هر چشم سه ميل بكش تا سفيدى را ببرد. و گوشت چشم را پاك مىكند و درد را به اذن پروردگار ساكت مى نمايد سپس چشمهايت را با آب سرد بشوى و پس از آن به چشم خود اثمد بكش.[1]
[1] – طب الائمه، ص 87.
در كُتب طبّ سنّتى با نام فلفل نام برده شده است.
فلفل سیاه نرم ميوه خشك شده درختچه بالا روندهاى است. كه به حالت خودرو و وحشى در مناطق مختلف هند مى رويد. برگ هاى آن بيضى نوك تيز و پهن، سطح فوقانى آن به رنگ سبز تيره. و سطح زيرين برگ سبز روشن است. گل هاى آن سفيد كوچك به صورت سنبله است.
تركيبات شيميايى:
فلفل سیاه داراى اسانس روغنى فرّار و آلكالوئيدهايى به نام چاويسين، پىپرين و پريدين مىباشد. و بهعلاوه در ميوه آن ماده پىپرتين وجود دارد.
خواص- كاربرد:
همه جا در استعمال خارجى به عنوان محرّك و قرمز كننده پوست به كار مى رود.
ضماد آن براى معالجه و رفع تورم غده يا آدنىتيس و تحليل جوش، كورك، كوليك، رماتيسم و سردرد به كار مى رود
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.