سویق جو

سویق جو یا جو دارای طبع سرد و خشك است. غذائيت جو به مراتب از گندم كمتر است. اما بواسطه قوت جاليه و قابضه و رادعه كه داراست  مسكن غليان صفرا و خون بوده عطش و حدت تبهاى گرم را مى‏ كاهد از اين رو در بيماريهاى سل و دق تجويز مى‏ شده است.

جو به فتح جيم و سكون و آن اسم فارسى است به عربى: شعير. و به سريانى:صفارى. به تركى: اريا. در انگليسى: بارلى. به هندى: مچ ديو نامند و آن از حبوب معروف ماكول شبيه به گندم است قبل از گندم مى‏رسد و بهترينش آن است كه در زمين سرخ پيدا مى‏شود و باران بركشت آن باريده باشد و پاك از شرائب و سفيد و رسيده و بزرگ دانه و گران وزن و متوسط ميان تازه و كهنه بود و گويند كه تازه باشد و كهنه كه بر آن يك مثقال گذشته باشد بسيار زبون تلخ است و بدبو، سرد و خشك است.

مصارف درمانى و استفاده‏هاى صنعتى این گیاه بيشتر از گندم است.

در تاريخ چين در زمان حكومت شين نونگ كه 2700 سال پيش از مسيح حكومت مى‏ كرد شعیر يكى از پنج غله مهم آن زمان بود در كتابهاى حكمت يونان قديم در قرن دوم و سوم پيش از ميلاد ذكر شده است.

همچنين در كتاب مقدس انجيل نام جو آمده است محل رويش آن را شام و مصر گفته‏اند.

سویق جو نسبت به طبع خنکی که دارد، برای افرادی که غلبه صفرا دارند مفید است. مصرف مداوم این سویق کاهش وزن را به دنبال دارد. 

بیماری قند، از دسته بیماری هایی است که درمان آن زمان بر است. مصرف این سویق در طول درمان توصیه می شود. 

جو برای کلیه ها مفید است و سویق جو دارای این خاصیت است.

روش عمومی مصرف سویق:

استفاده از سویق به صورت ناشتا و به تنهایی بهترین حالت مصرف می‌باشد، ولی جهت سهولت آن می‌توانید به همراه شیر یا عسل مصرف نمایید.

و یا در تهیه انواع حلوا، کیک، شیرینی، سوپ، آش، خورشت و … به میزان دلخواه از خواص این محصول آسمانی بهره‌‌مند شوید.