پودر دارچین

پودر دارچین

تعريف:فارسى: دارچين‏، عربى: دارصين‏، يونانى: افيمونا، قياموسيس، قساموس، قسامويس، قياسوس، قساموبى، قسوماس، قوسولون، سريانى و يونانى: قوناما، سريانى: مرسلون، رومى: قيطرسنين، هندى: دار چينى. لاتينى:CINNA MOMI CORTEX

CINNAMOMUM ZEYLANICUM، در سانسكريت هم نوعى دارچين و تج نام برده شده است.دارچين بيابانى، سنسكريت، آرينه، گرط توك‏، هندى: جنگلى دارچينى‏، لاتينى:CINNAMOMUM MALABATHRUMINERIS، در شرق و جنوب هند زياد است.

پوست و روغن آن استعمال خوراكى و داروئى دارد. در هندى و اردو آن را دارچينى يا دال چينى مى ‏گويند.

دارچين و كاسيا يك ماده قيمتى و خوشبو از جانب حكماء و ديسقوريدس نوشته شده است. اسامى يونانى آن از لغت فينقى گرفته شده و نيز در لغت عبرى همان اسامى متداول گشته است.

GALEN

توضيح داده كه دارچين و كاسيا يك نوع مى‏ باشد و لكن‏CASSIA ازCINNAMON در ارزش جنس كمتر است. ديسقوريدوس انواع زيادى از آن را بيان كرده و نيز در بازار هند انواع زيادى از آن به فروش مى‏ رسد. اولين بار در سال 1770 در سريلانكا كاشته شد و قزوينى در قرن سيزدهم در باره آن نوشته‏CASSIA به نام‏KUEI از چينى‏هاى قديم نوشته شده گفته مى‏شود كه 2500 سال قبل از مسيح در مستند چين نام آن موجود است در قرن هشتم در مستند چين آن را به نام‏TIEN -CHU -KUEI نوشته آن تين چو در قديم آنها به هندوستان مى‏ گفتند، يعنى كاسياى هند.

پوست انواع مختلف آن فروخته مى‏شود هندوهاى قديم آن را به نام توچ يعنى پوست. گوداتوچ (شيرين) (پوست شكر) و درخت آن را توچ سارا يعنى داراى پوست خوب و توك سوداوى (داراى پوست شيرين) مى‏نامند.

افراد محلى آن را به عنوان خوراكى مصرف مى‏كنند. دارچين به وسيله عرب ها به ايران وارد شد. عرب ها آن را قرفة الدارسين يا فقط قرفه مى‏ گويند. و اين اسم با كمى اختلاف به اسم قلفه دارچين مالابار در بازار بمبئى به فروش مى ‏رسد. به دارچين هندى تج مى‏ گويند و به صورت عامه، دارچين و تج به اقسام مختلف آن گفته مى ‏شود.

پودر دارچین يك ماده ضد نفخ بوده و به مقدار زياد، به عنوان عامل طعم دهنده و گاهى به عنوان محافظ استفاده مى‏ شود.