نعنا

نعنا گياهى است از رده دولپه‏اي هاى پيوسته گلبرگ كه سر دسته تيره نعناعيان مى ‏باشد و جزو سبزي هاى خوراكى است.

اين گياه داراى تمام اسانس ها و خواص پودنه است. و برگ هايش كرك كمترى دارند. ولى بريدگي هاى كنار برگهاى آن بيشتر از پودنه و اسانس آن نيز از پودنه ملايم‏تر است. اين گياه همه آثار نيرو دهنده و بادشكن و خلط آور پودنه را داراست.

از اين گياه اسانسى به نام مانتول استخراج مى ‏كنند. كه جهت خوشبو كردن داروها و برخى آب‏نبات ها و شيرين ى‏ها به كار مى ‏رود. علاوه بر اين، در معالجه التهابات مخاط بينى و گلو و دهان اسانس مزبور استعمال دارد. از اسانس نعناع نوعى كافور قابل تبلور نيز به دست مى‏ آورند كه مانند كافور معمولى بكار مى ‏رود. دم‏كرده برگ نعناع را جهت‏ تقويت و رفع نفخ معده و روده مصرف مى‏ كنند.

نعناع گياهى است علفى، برگهاى آن متقابل، بيضوى، نوك تيز، دندانه‏ دار، كمى پوشيده از كرك، به طول 4 تا 7 سانتى‏متر و به عرض 2 تا 3 سانتى‏متر است.

از تمام قسمت هاى هوايى اين گياه بوى معطر و مطبوع استشمام مى ‏شود. ولى اگر جويده شود، علاوه بر بوى اسانس، احساس خنكى نيز در مخاط دهان مى‏گردد.

ساقه اين گياه چهارگوش و به رنگ قرمز مايل به بنفش يا مايل به ارغوانى است. و در محل هر يك از گره‏ هاى آن، دو برگ متقابل ديده مى‏ شود. گلهاى آن در ماه هاى مرداد و شهريور ظاهر مى‏ شود.

برداشت محصول جهت اسانس‏گيرى دو مرتبه در سال در ماه هاى تير تا شهريور صورت مى‏گيرد.

برگهاى خشك و نرم شده نعناع جهت خوشبو كردن ماست و دوغ. و سرخ شده آن در روغن كه به نام نعناع داغ موسوم است جهت خوشبو كردن برخى آش ‏ها به كار مى ‏رود.

نعنا براى اعصاب مقوّى است و نيز براى معالجه سرفه و دل پيچه‏ هاى تشنجى در هضم غذا كمك خوبى است و سوء هاضمه و تخمه را درمان مى ‏كند.

اين گياه داروى محرك اعضاء و دستگاه گوارش بوده و فعاليت آميزشى را مى‏ افزايد.