فلفل سیاه نرم

فلفل گياهى است از راسته دولپی های بى گلبرگ كه جزو تيره خاصى به نام تيره كبابه‏ ها مى‏ باشد. گياهان اين تيره شباهت تامى به تيره بيدها دارند. و از اين جهت بيشتر در كتب گياه‏شناسى گياهان هر دو تيره را تحت نام تيره بيدها ذكر مى‏كنند.

فلفل گياهى است بالا رونده و داراى ريشه ‏هاى ساقه خيز و كوتاه كه به كمك آنها به درختان مجاور خود اتصال پيدا مى ‏كنند و به‏ طور همزيستى يا انگلى به سر مى ‏برند. چنانچه اگر اين گياه را از درختان تكيه‏ گاه خود جدا كنند، به زودى از بين مى ‏رود. قسمت مورد استفاده اين گياه، ميوه آن است كه به دو صورت فلفل سياه و فلفل سفيد در بازرگانى عرضه مى ‏شود.

مردى به امام صادق عليه السلام شكوه كرد از سفيدى در چشمش و درد دندانش و باد مفصلهايش. فرمود: فلفل سفيد و دار الفلفل را از هر يكى به اندازه دو درهم و يك درهم نوشادر، اينها را خوب كوبيده الك كن در هر چشم سه ميل بكش تا سفيدى را ببرد. و گوشت چشم را پاك مى‏كند و درد را به اذن پروردگار ساكت مى‏ نمايد سپس چشمهايت را با آب سرد بشوى و پس از آن به چشم خود اثمد بكش.[1]

[1] – طب الائمه، ص 87.

در كُتب طبّ سنّتى با نام فلفل نام برده شده است.

فلفل سیاه نرم ميوه خشك شده درختچه بالا رونده‏اى است.  كه به حالت خودرو و وحشى در مناطق مختلف هند مى ‏رويد. برگ هاى آن بيضى نوك تيز و پهن، سطح فوقانى آن به رنگ سبز تيره.  و سطح زيرين برگ سبز روشن است. گل هاى آن سفيد كوچك به ‏صورت سنبله است.

تركيبات شيميايى:

فلفل سیاه داراى اسانس روغنى فرّار و آلكالوئيدهايى به نام چاويسين، پى‏پرين و پريدين مى‏باشد. و به‏علاوه در ميوه آن ماده پى‏پرتين وجود دارد.

خواص- كاربرد:

همه جا در استعمال خارجى به‏ عنوان محرّك و قرمز كننده پوست به كار مى ‏رود.

ضماد آن براى معالجه و رفع تورم غده يا آدنى‏تيس و تحليل جوش، كورك، كوليك، رماتيسم و سردرد به كار مى ‏رود