اسفرزه، اسپرزه، اسورزه، به اردو: اسپغول، به تركى: قارنى باروق، در شيراز به نام بنگو و شكم دريده و به عربى: بذر قطونا ناميده مىشود.
اسفرزه را به اسم علمىPlantago Psyllium نوشتهاند. برگ و دانه آن استفاده طبى دارد
اسفرزه برای مقابله با یبوست و اسهال
فیبرهای موجود در غلاف تخمه اسفرزه برای بهبود یبوست و درعین‌حال اسهال مفید است. از این دانه‌های ریز همچنین برای درمان هموروئید (بواسیر) و بیماری‌های دیگر روده‌ها نیز می‌شود استفاده کرد.
نتایج پژوهش‌های متعدد نشان می‌دهد که مخلوط کردن اسفرزه با آب باعث حجیم و لعاب‌دار شدن این دانه‌های ریز می‌شود. که به حرکت و انقباض بیشتر روده‌ها کمک کرده و مدفوع را از سیستم گوارش خارج می‌سازد
. در کشورهای آسیایی و اروپایی و آمریکایی از این دانه‌های ریز به عنوان ملین استفاده می‌شود.
اثر دیگر آن، کاهش کلسترول و چربی خون است. آزمایش‌ها نشان داده است که مصرف روزانه، 15 گرم از اسفرزه در مدت دو هفته، می‌تواند باعث کاهش 5 درصد کلسترول گردد.
آثار دیگر اسفرزه، شامل اثرات ضد سرفه و ضد التهاب دستگاه گوارش است.
لعاب خيس كرده بزرقطونا ملين (نرم كننده) مزاج و روده‌ها است و در بواسير، خشكى ريه و سرفر شديد مفيد است.
مرهم كوبيده آن تركيب با خمير آرد باقلا در ورم عضلات از خارج استعمال مىشود.
امام صادق عليه السلام در روايتى اسفرزه را همراه با ديگر ادويه، نافع اسهال و دلپيچه فرمودهاند، نيز خوراكش براى تبدار نافع است و از مرض برسام و ذات الجنب جلوگيرى مىكند.
اسفرزه داراى مواد: اوكوپين، گزيلين، لعاب و مواد تيزابى مىباشد (كوبيدن و جويدن آن سمى است.
بايستى به صورت كفلمه يا «سائيده بو داده» مصرف شود). مقدار خوراك آن 15 گرم است.
در روايتى امام باقر عليه السلام در باره مرض زحير (دلپيچه، اسهال) فرمود: قسمتى از خربق سفيد، بزرقطونا، صمغ عربى و گل ارمنى همه را با آتش ملايم بريان كرده از آن كم كم خورده شود. طب الائمه، ص 65
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.